داستان فهیمه رحیمی و عاشقانههای ممنوعهاش
فهیمه رحیمی تا پیش از انتشار خبر درگذشتش ورای سبک نوشتاری عامیانه اش نویسنده به اصطلاح بی سرو صدا و بی ادعایی بود که کتابهایش با تیراژ بالایی منتشر می شد و خوانندگان خودش را نیز داشت. اما پس از مرگ او تیغ منتقدان در نبود او تیزتر شد و چه یادداشت های منتقدانه ای که در این چند روز در فضای مجازی و رسانه ها منتشر نشد.
سبک نوشتاری فهیمه رحیمی با وجود فاخرنبودن انکارشدنی نیست
فهیمه رحیمی خودش بود نه نویسندهای مثل «دانیل استیل»
در مرگ رماننویس پُرمخاطب
ای دانیل استیل ما
روایتی از داستانهای عامهپسند و نویسندگانشان
چرا آثار فهیمه رحیمی این همه خواننده داشت؟
قرار نبود و نیست که فهیمه رحیمی میلیونر باشد
گناهى نابخشودنى با نام: «ادبيات عامه پسند»!
مدتهاست كه مقالاتى جسته و گريخته درباره ادبيات عامه پسند در مطبوعات مختلف نوشته مى شود كه بيشتر به قلم دوستانى است كه نظر مساعدى نسبت به آن ندارند و اگر هم گاهى در يكى از مقالات سعى در حفظ ظاهرى بى طرفانه گرفته شده و دست ترحمى بر سر اين گونه از ادبيات كشيده اند، مضرات صدگانه اش هم در كنار آن يك حسن ترحم برانگيز عنوان شده است.
ادبیات عامهپسند را نباید سرکوب کرد
عامهپسند؛ ادبياتي كه زنده میماند
آيا ادبيات عامه پسند نوعي از ادبيات است كه نويسنده آن را با توجه به ذوق و سليقه هنري و در دنياي تنهايي نويسنده بودن مي آفريند يا متوني هستند كه بر پايه ذوق و علاقه مردم يا مخاطبان پديد مي آيند و آيا نوشتن اين متون براي ارضاي روحيه هنري در جهان منزوي خويشتن نويسنده است يا هدف آنها سرگرم كردن خواننده و مردم است و جايگاه هنري و خلاقيت ادبي و زيبايي شناسي در آن چندان اهميتي ندارد.
اهميت فهيمه رحيمي نبودن
پشت سر مرده حرف نمي زنند. اين توصيه اخلاقي گاهي چنان جدي گرفته مي شود كه انگار نه انگار يك نويسنده، شاعر و هنرمند، با آثارش به زندگي در اين جهان ادامه مي دهد و با ديگراني كه خاطرات به جا مانده از آنها صرفا در شعاع خانوادگي ماندگار مي شود، تفاوت دارد. اساسا نسبت متن با مولف و مخاطب، با نسبت اخلاقي ما با همنوعان خود كه با مرگ از ميان ما مي روند، متفاوت است.
كدام عامه؟ كدام پسند؟
نگاهي به سير پاورقي نويسي در ايران آيينه و گواه زمانه
مخاطبان ادبيات قديم اعم از شعر و نثر، اديبان و دانشمندان و خواص بودند. عوام جامعه نظر به تحولات سياسي و اجتماعي و فرهنگي از دوره مشروطه (1300-1285) مورد توجه نويسندگان قرار گرفتند. بديهي است برقراري چنين ارتباطي نيازمند تغيير اسلوب نگارش و انتخاب زباني ساده و نثري غيرفاخر و در خور فهم مردم كوچه و بازار بود.
تنهايي نويسنده عامه پسند
در جستجوی اعتبار
اول اينكه درگذشت خانم فهيمه رحيمي، همچون درگذشت هر عضو ديگري از خانواه ادبيات كه قطعا مي توانسته از راه ديگري روزگار بچرخاند اما به اين سو آمده و كاغذ و قلم را انتخاب كرده، جاي تسليت دارد. در اين روزهاي پس از فوت ايشان، خيلي از دوستان با اين گزاره كه كتاب هاي خانم رحيمي جماعت زيادي را كتابخوان كرد، بر اهميت وجود كتاب هاي ايشان صحه گذاشتند.
ر.اعتمادی: نسبت به ادبيات عامه پسند تنگ نظري وجود دارد
ادبيات پرمخاطب يا همان ادبياتي كه در خارج از ايران به نام پاپيولار و بست سلر شهرت دارد ادبياتي است كه مخاطبان بسياري را جذب مي كند، نويسندگان ادبيات پرمخاطب ايراني خيلي دوست ندارند كه از ادبيات آنها به نام عامه پسند ياد شود. اين گونه ادبي در ايران از دهه شصت با حضور دو نويسنده زن يعني فهيمه رحيمي و نسرين ثامني راهي براي نويسندگان زن ديگر شد تا آثاري را در اين زمينه منتشر كنند.
به خاطر فرهاد هم شده خودت را زجر مده
1. پرداختن به عامه پسندها ضروري است، نه از آن رو كه ميان آنها آثار به لحاظ هنري و زيباشناختي باارزشي مي يابيم (اين امر ممكن اما –به خصوص در ايران و با وضعيت فعلي فرهنگ و هنر آن– بعيد است)، به اين دليل كه استقبال معنادار «مردم» از آنها خبر از همخواني و همخوني ساختارهاي روايي آنها با باورها و عقايد و آرزوهاي اينها دارد.